Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna (SI), jest procesem odbioru i przetwarzania przez układ nerwowy informacji odbieranych z otoczenia dzięki poszczególnym zmysłom w celu wykorzystania ich w codziennym życiu. Nieprawidłowości w przebiegu tego procesu objawiają się występowaniem specyficznych problemów nazywanych zaburzeniami procesów integracji sensorycznej (SPD). Dzieci z tymi trudnościami wymagają specjalnej pomocy realizowanej m.in. poprzez planową terapię zaburzeń procesów integracji sensorycznej. 

U większości dzieci rozwój integracji sensorycznej następuje podczas codziennych, podejmowanych spontanicznie i angażujących poszczególne układy zmysłów aktywności. Jeżeli proces integracji sensorycznej jest zaburzony, pojawia się wiele problemów w rozwoju psychoruchowym dziecka, zachowaniu i uczeniu się. Zaburzenie przetwarzania sensorycznego (SPD) to brak nieumiejętność wykorzystania otrzymywanych przez zmysły informacji celem płynnego, codziennego funkcjonowania.

Proces diagnostyczny

Wywiad z rodzicem, wypełnienie kwestionariuszy, 2 spotkania z dzieckiem obejmujące obserwację swobodnej i kierowanej aktywności, realizacja baterii testów diagnostycznych, mówienie wyników z rodzicem, ustalenie kierunku postępowania terapeutycznego.

SKONSULTUJ SIĘ Z NAMI, jeżeli u swojego dziecka zauważysz:

• nadwrażliwość na dotyk, ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe,
• zbyt mała wrażliwość na dotyk ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe,
• zbyt wysoki lub zbyt niski poziom aktywności,
• problemy z koordynacją,
• opóźnienia w rozwoju mowy i zdolności językowych,
• opóźnienia w rozwoju zdolności ruchowych – duża i mała motoryka,
• problemy z nauką,
• niska samoocena,
• kłopoty z dobrą organizacją,
• kłopoty z zachowaniem.

Indywidualna Stymulacja Słuchu Johansena IAS

Twórcą metody jest duński nauczyciel i psycholog – dr Kjeld Johansen. Dyrektor Bałtyckiego Laboratorium Badań Nad Dysleksją. Indywidualna Symulacja Słuchu dr K. Johansena IAS przeznaczona jest dla dzieci, młodzieży, dorosłych z trudnościami w słuchaniu, mówieniu i pisaniu.

Stymulacja słuchowa wg dr Kjelda Johansena poprawia przetwarzanie bodźców słuchowych u dzieci z centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego (APD). Dzieci te mają problemy z prawidłowym różnicowaniem dźwięków, lokalizacją ich źródła, rozpoznawaniem wzorców dźwiękowych, analizą czasowych aspektów sygnału dźwiękowego, umiejętnością rozumienia mowy zniekształconej, rozumieniem mowy w hałasie.

Zaletą metody Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena jest:

• realizacja w przyjaznym, bezpiecznym, domowym otoczeniu bez konieczności dojazdów i intensywnych ćwiczeń;
• czas poświęcony na terapię to tylko 10 min dziennie;
• w trakcje stymulacji Johansena IAS możliwe jest prowadzenie innych form terapii, jakimi objęte jest dziecko w tym samym czasie.
• niższy koszt w porównaniu z innymi formami treningu słuchowego
• jest jedynym domowym programem treningu słuchu, który stosuje indywidualne metody terapii.

Pracujemy z osobami: 

• z opóźnionym rozwojem mowy,
• z dysleksją,
• z ADHD,
• z zaburzeniami koncentracji,
• z zaburzeniami uwagi słuchowej,
• z zaburzeniami percepcji słuchowej,
• z trudnościami w zrozumieniu i zapamiętaniu instrukcji, poleceń,
• z osobami, które wykazują nadwrażliwość na dźwięki,
• z osobami z autyzmem/ zespołem Aspergera

Proces diagnostyczny

 Wywiad z rodzicem, wypełnienie kwestionariuszy, 1-2 spotkania z dzieckiem obejmujące wykonanie pełnej oceny rozwoju lateralizacji, badanie audiometryczne  oraz wykonanie testu dychotycznego. Omówienie wyników z rodzicem, ustalenie kierunku postępowania terapeutycznego. Na podstawie wyników badania w sytuacji potwierdzenia przyczyn pojawiających się trudności w obszarze przetwarzania słuchowego przygotowywana jest płyta zindywidualizowana. Czas słuchania płyty od 6 do 8 tyg. Po tym okresie wykonywane jest badanie kontrolne określające rozmiar i kierunek zmian oraz przygotowywana jest płyta na kolejny okres. Czas trwania terapii od 6 do 18 m-cy.

W sytuacji, gdy niemożliwe jest przeprowadzenie pełnej procedury diagnostycznej, w uzasadnionych przypadkach proponuje się włączenie treningu słuchowego przy zastosowaniu płyt  standardowych (nieindywidualizowanych).

Terapia słuchowa ma wpływ na przetwarzanie słuchowe oraz: 

• zdolność utrzymywania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych,
• czytanie,
• rozumienie mowy,
• artykulację,
• komunikację,
• samoocenę,
• harmonizuje napięcie mięśniowe, co wpływa na postawę ciała,
• koordynację ruchów,

Model CPS

Model CPS (Collaborative Problem Solving) to Model Rozwiązywania Problemów Poprzez Współdziałanie. Dotyczy podejścia terapeutycznego w pracy z dziećmi impulsywnymi mającymi trudności z samoregulacją i ich rodzicami. Celem odziaływania w myśl modelu transakcyjnego jest wzrost dopasowania między dzieckiem a otaczającym światem społecznym.

Proces diagnostyczny:

• wywiad z rodzicem
• obserwacja dziecka
• inwentarz obszarów deficytowych
• definiowanie trudności i określenie możliwości radzenia sobie z nimi
• wybór i realizacja planu

Terapia zabawą

Terapia zabawą to dynamiczny proces budowania relacji z dziećmi na ich własnych warunkach w sposób odpowiedni rozwojowo, który umożliwia dzieciom wyrażanie swego „Ja” za pośrednictwem zabawy, która jest ich naturalnym środkiem komunikowania się. Najnowsze badania wykazują skuteczność terapii zabawą w pracy z dziećmi z zachowaniami trudnymi z obszaru regulacji emocji, z zaburzeniami rozwojowymi, z niepełnosprawnościami. Tak pojęta zabawa ma charakter niedyrektywny, umożliwiając dziecku:

• radzenie sobie z trudnymi emocjami
• wyzwolenie aktywności w bezpiecznych dla niego warunkach
• samodzielne podejmowanie decyzji i kreatywności w zabawie
• samodzielne radzenie sobie i rozwiązywanie problemów
• naukę budowania relacji społecznych

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego stworzona została przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne. Podstawą metody jest ruch i kontakt z dorosłym. Wielu dorosłych i dzieci ceni w metodzie prostotę i naturalność oraz sporą dawkę radosnej zabawy. Najwyższym celem oddziaływania przez ruch jest  budowanie więzi oraz stymulowanie prawidłowego rozwoju i korygowanie zaburzeń. Metoda jest naturalna, wywodzi się z dziecięcego baraszkowania, które jest naturalną zabawą dziecka z dorosłym we wczesnym dzieciństwie. Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego wpływają pozytywnie na: świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi, nawiązywanie kontaktu i dzielenia radości z innymi.  W Simbie wykorzystywana głównie jako metoda wspomagająca terapię

Komunikacja wspomagająca i alternatywna (AAC)

Komunikacją wspomagającą określa się wszelkie sposoby, jakimi ludzie przekazują informacje, kiedy nie mogą mówić, lub gdy mówią niewyraźnie na tyle, by otoczenie rozumiało ich komunikaty. Natomiast komunikacja alternatywna (tradycyjnie używa się skrótu AAC) jest metodą porozumiewania używaną zamiast mowy.

Stosowana w Simbie jako element całościowej terapii dziecka z trudnościami w komunikacji u jej początków. Jako źródło przekazu wykorzystujemy mowę ciała, gesty arbitralne, system gestów i symboli graficznych Makaton oraz system znaków PCS.

Gdy dziecko nie mówi, nie znaczy, że nie ma nam nic do powiedzenia. Często z racji zakłóceń rozwoju, dezorganizacji ulega również proces porozumiewania się. Dziecko nie mając możliwości posługiwania się mową, szuka innego, skutecznego środka za pomocą którego mogłoby przekazać to, co chce powiedzieć. Wiele dzieci, szczególnie niepełnosprawnych intelektualnie w takich sytuacjach ucieka się do takich form jak: krzyk, płacz, autoagresja, izolowanie się. Zachowania te pomagają im zwrócić na siebie uwagę i w ten sposób zakomunikować swoje potrzeby. Często zachowania tego typu są wołaniem dziecka o pomoc w zrozumieniu otaczającej go sytuacji tego, co inni do niego mówią i czego od niego oczekują. Wybierane sposoby wynikają z faktu, że nie posiadają one innych wyuczonych i społecznie akceptowanych form komunikacji. Naszym zadaniem jest budowa  takiego  systemu lub wsparcie przy jego tworzeniu we współpracy z prowadzącym terapeutą mowy.

Terapia widzenia

Procesy widzenia mają ścisły związek z rozwojem funkcji ruchowych. Odruchy wzrokowe wraz z przetrwałymi odruchami niemowlęcymi mają wpływ na kształtowanie się funkcji wzrokowych. M.in. te zależności wpływają na zainteresowanie terapią widzenia w odniesieniu do dzieci mających trudności koordynacji oko ruchowej i wzrokowo ruchowej.

W przypadku podejrzenia o trudności w przetwarzaniu wrażeń wzrokowych SIMBA zaleca konsultację okulistyczną i ortoptyczną. Zalecenia ortoptyczne stają się elementem szerszego spektrum oddziaływań terapeutycznych, jakimi objęte jest dziecko uczęszczające na terapię. W obszarze opieki ortooptycznej i optometrycznej współpracujemy z gabinetem Ortooptica

Rehabilitacja/metoda NDT- Bobath

Metoda NDT-Bobath została stworzona w latach 40 XXw. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci jak i dorosłych.

W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju.

Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

• wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,
• hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz wyzwalanie ruchów w formie możliwe zbliżonej do prawidłowej,
• wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.

Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane. Konsultacją objęte są dzieci z wadami postawy, zaburzeniami neurologicznymi, nieprawidłowościami ortopedycznymi. Opiekę rehabilitacyjną w SIMBIE pełni Jan Krupiński